ადგილობრივი ჭრელი იხვი

 ადგილობრივი ჭრელი იხვის წარმოშობის თაობაზე  სარწმუნო წყაროებში ინფორმაცია არ მოიპოვება. ამ ფრინველის პრო­დუქ­ტიულო­ბის და სხვა ბიოლოგიური თავისებუ­რებების   შესახებ  გასული საუკუნის 70-იან წლებში პირველად შეისწავლილი   იქნა საქართველოს ზოოტექ­ნიკურ-სავე­ტერინარო სასწავლო-კვლევით ინსტიტუტში.  აღნიშნულ ინფორმაციაზე  დაყრდნობით შესაძლებელია მამალი  და  დედალი   ჭრელი  იხვის  დახასიათება: 

მამალი იხვი : სხეული დაფარულია ყავისფერ შავში გარდამავალი ფერის,  ხოლო კისერი კი მოშავო-მომწვანო    მბზინავი ბუმბულით;   კისერზე  აქვს თეთრი ზოლი (3-5)ამოგ­რეხილი ბუმბულით ბოლოზე;

 დედალი   იხვი: „მწყრის­ფერია“, მისი   სხეული მთლიანად დაფარულია შავი მოზაიკურზოლებიანი ყავის­ფერი ბუმბუ­ლით.

 მამალს ნაზი, ჩუმი ჩურ­ჩულისმაგვარი ხმა აქვს, დედალი კი საკმაოდ ხმა­მაღ­ლა ყიყინებს.

 ორივე სქესის იხვს ტერფი, ძირითადად, ყვითე­ლი ფერის აქვს, ხოლო ნისკარტი ყვითელი-მონაცრისფრო ლაქებით.

ადგილობრივი   ჭრელი იხვი ( საქართველოში შემოყვანილ   პეკინურ იხვთან შედარე­ბით) დაბალპროდუქტიულია. მამლების ცოცხალი მასაა (1,8-2,2) კგ, დედლების კი - (1,3-1,5) კგ.  ორივე სქესის ფრინველისთვის დამახასიათებელი თვისებაა კანქვეშ საკმაო რაოდე­ნობით ცხიმის დაგროვების უნარი.